Erythromycin

Current mood: /
Listening to: ...Slowdance on the inside by Taking Back Sunday

December 14, 2006, Thursday Noon/Afternoon:

Habang nag-coconduct kami interview ng mga groupmates ko sa librarian ng isang school sa San Mateo, may nareceive akong text message. Galing pala kay Jo at maaga daw syang madidismiss sa school. Punta daw kami Intramuros.

Kaya after ng interview namin, umuwi muna ako sandali para mag iwan ang mga gamit then pumunta na ako sa PNU para sunduin siya. Nagmeet kami mga around 6:++. Bukas na rin mga xmas lights ng school.

Pumasok na kami sa SM Manila, dahil dun kami usually dumadaan papuntang Intramuros and para makapag CR din. Maya-maya, dumerecho na kami sa Intramuros and na-open ko kay Jo na mejo nahihilo ako dahil sa gutom. Kaya pagpasok namin sa loob, pumunta muna kami ng McDo para mag take-out ng food. I ordered for a chicken McRice burger, large iced tea without ice and a large fries. Then lumakad na kami papuntang kaloob-looban. Bahala na kung saan kami dalhin ng mga paa namin.

Habang naglalakad, may nararamdaman kaming parang may nagaganap na event sa di kalayuan. Sinundan namin yung and napadpad kami sa Plaza San Ignacio. Nadatnan namin ang ilang tao, di naman karamihan, na nag-aantay sa isang show. May nakita rin kaming mga taong nakasuot ng mga damit panahon ng kastila. Ayus ‘to, sakto ang dating namin dahil di pa nagsisimula. Humanap kami ng pwesto ni Jo at may nakita kaming park bench na may nakaupong tao. Pina-alis namin yung tao dahil wala syang karapatang sakupin ang dalawang bench na magkaharap. (actually, umupo na lang kami sa tabi nya at kusa na lang sya umalis, na-concious yata).

Habang nag hihintay, kinain na namin yung foods na binili ko at usap-usap kaming dalawa. Nangbiglang may lumapit na pusang nag papa-cute samin. Binigyan na lang namin ng fries para tumahimik. Pero mukhang nawiwili kaya di na namin pinansin. Maya-maya, may umakyat na sa maliit ng stage at kumanta ng mga makalumang kanta. Naaliw ako dahil first time ko lang makapanuod ng ganun.

Maya-maya pa, nagsimula na ang play at lumipat kami ng pwesto. Pumasok kami sa loob ng Plaza San Ignacio at dun na tinapos ang palabas. Tuwangtuwa ako sa mga nangyari dahil hindi namin inaasahan yung date na yun. Masaya din ako dahil masaya ako! after ng palabas, picture-picture muna! XDDD

Ang play ay tungkol sa brief history ng Pilipinas. Mula sa panahon ng kastila hanggang sa kasalukuyan. Maikli lang ang nasabing play pero malaman naman. Ang gagaling pa ng mga actors. Makulit. Kaya sa sobrang galing, nag take two pa kami (habang kinakain ang fries at McColeslaw na gawa ni Jo, yum!). Yes, pinanuod namin ulit ung repeat. (parang ang gulo ng statement ko).

Plaza San Ignacio


Plaza San Ignacio: film showing


Simula na ang play! woot!


"Old school goths!" -- Jo


Bow down merchants


They're like dolls...


Audience's view


I write sins not tragedies!... hahaha


The Chanis peepah!

peeps: CHUG! CHUG! CHUG!
padre: EL HOMBRE!!!

After nun, lumaraga na kami at nilisan ang Inatramuros ng masaya at maluwalhati (hayeeep, pinoy na pinoy) At hinatid si Jo sa kanyang sakayan sa Muñoz. ^_^

Salamat Jo!

-end-

iBANG! item no.005

WANTED: Carnation Retaurant needs a WAITRESS. Baka pasok ka sa qualification, isa lang naman eh. Try mo!!!

BANG#005: Wow, i'm speechless.

Source: The Tonight Show with Jay Leno segment, Headlines.

-end-

iBANG! item no.004

WHAT!!?

BANG#004: I think this Comfort Room is just for ladies. period!.. i mean 'dot'

Taken at EARTHQUAKE Band Rehersal Studio, Comfort Room.

-end-

Chapter IV: A Crow Calls

by Ivan Aguilar

Type: Fiction
Current Mood:
Listening to: Oxygen by New Found Glory

Summer time has come. Bakasyon na kaming lahat. At wala na kaming pasok. Este, sila lang pala ang wala ng pasok. Kasi ako September palang, libre na ako. Gabi-gabi, lagi kaming tumatambay sa shop. Kwentuhan, sharing of experiences, kanya-kanyang kutkutan ng chichiriya. Naalala ko pa noon, gabi na ng mga oras na yon at naghahanap kami ng tindahan pero wala kaming Makita. We decided to go to the nearest convenient store at nilakad naming yon. Ako, Mikhaela, Kuya James, Stacy, Julian, Angelo and Kieth ay nagbagtas sa pinakamalapit na store, yung 24 hrs. bukas. Sa’an pa nga ba? Sa 7-tiseven ‘di ba ang sabi ko pinakamalapit? Oo yun na yung pinakamalapit so far. You need to take a PUJ para makarating ka doon. Pero kami, nilakad lang naming magkakaibigan yung pupuntahan namin. Bakit? Wala lang, just to get some adventure maybe. O baka wala lang talagang gustong manlibre sa jeep. Makalipas ang ilang minutong pagbabagtas, nakarating na rin kami sa 7-tiseven. Ang dami naming biniling puro pagkaing pampataba. Si Kuya James ang laging nanlilibre sa’min non. Siya yung galanteng financer ng tropa. Dalawang pack ng Rebisto Chocolate chips, dalawang malaking bag ng Trompillios, Malalaking bag ng Chis Bols at MGA siopao, di ko alam kung ilan yun, pero yun yung natandaan kong binili namin. Ok na, babalik na kami sa hide-out. Pag-uwi, pagod na pagod kami na animoy galing Mojave desert. Pero para sa ‘kin, ok lang. nakasama ko naman si Mikhaela sa paglalakad eh. pagkapahinga, gumawa ng coleslaw si Tita Marie para sa trompillios. Nagtimpla naman si Mikhaela ng Pomelo Juice dahil yun ang uso noon. Masarap pala magtimpla si Mikhaela ng Pomelo juice, tamang-tama lang ang tamis at asim. Ayos chibugan na! habang chumichbog na kami ng trompillios na may coleslaw, nangangarap ang tropa na mag outing. Nang biglang sabi ni Tita Marie na pupunta daw ung family nila kasama ang ibang relative patungo sa Baras, Rizal. Overnight daw, “Uy ayos yun ah!”sabi ko sa sarili ko. Tuwang-tuwa kaming lahat noon at umagree na sasama kaming magtotropa. Di ko na maalala kung kelan ang eksaktong date ng outing. Kaya isang umaga, kagigising ko palang at parang monster pa ang boses ko. Nagring ko ang telepono, “TINUNINININI!!!!” si mommy ang nakasagot at tinawag ako… “Benjie!!! Telepono”. Huh para sa akin? “ano ba ‘yan, pagkaaga-aga!”. Sabay kuha sa handset “hello?”. “uy Benjie? Maghanda ka na raw kasi aalis na papuntang Baras” sabi ng isang maliit na tinig mula sa handset. Di ko na naitanong kung sino yun pero parang boses ni Stacy. “huh? Ngayun na? kelan ba aalis?” tanong ko na medjo inaantok at natataranta. “ngayon na bilisan mo aalis na!” sagot ng isang maliit na tinig mula sa handset. “Ok sige bye!” sabay baba ng telepono at dali-daling umakyat para maghanda ng mga dadalhin. “ok! Ayos makakasabay ko si Mikhaela sa mahaba-habang biyahe! Another chance!” Pagkabihis, dinaanan ko si Angelo sa kanila at pumunta na kami sa hide-out este sa shop. “Oh angtagal nyo, nandun na yung tatlo” Wika ni Tita Marie na animoy busying- busy sa ginagawa. “Huh? Nye! Pano yun” tanong ko sa sarili ko sabay tingin kay Angelo. Biglang nagsalita si Tita “Pero sa amin kayo sasabay, dito sa pick-up”. Hay! Nabuhay kami ng loob pero sabi ko sa sariIi ko”di ko sya makakasabay! Huhuhu!”. Pumasok muna kami sandali sa shop habang naghahanda ang magasawa at si Peewee. “Uy nanjan pala kayo!” sigaw ko kina Kuya James at Julian. “Oh handa na ba kayo?” tanong ko. Sumagot naman si Kuya James “hindi ako makakasama eh, may gagawing pa akong project ipapasa ko”. Pero hindi nag tagal, napilit din namin si Kuya James at umuwi muna para kumuha ng gamit. Itong si Julian naman, talagang hindi namin mapilit. Ayaw talagang sumama. Dun lang daw sya magpapaka-adik at magbabantay ng shop.

Lumarga na ang pick-up na sinasakyan naming anim. Si Kuya Jong, ang nagdadrive, Tita Marie at Peewee, sa loob sila ng pick-up. Kaming tatlo naman nina Angelo at Kuya James, sa likod. Para kaming mga manok na binubugahaw ng usok ng mga sasakyan at para naman kaming mga itlog na pinaiinitan para gawing balot sa init ng sikat ng araw dahil wala bubong yung pick-up. Pagdating sa destinasyon, para knaming mga amerasian sa itsura namin, madudumi ang mukha at habang nag-eenjoy na ang magpipinsan sa swimming pool. Para kaming nasakluban ng cylindrical plastic tube sa nakita namin. Puro kasi sila magkakamag-anak at kami lang ang parang nadiscriminate. Pero sandali lang yun at natanggal agad ang cylindrical plastic tube na naka saklob sa aming tatlo dahil pinakilala naman kami sa ibang pang relatives at matapos nun, naghanda na kami para maligo sa pool. “Yehey!”.

Kinagabihan, nagbabalak ng inuman ang mga magpipinsan. First time kong sasabak sa inuman. Ginpomelo o Ginpom ang titirahin. Ok lang dahil inakala kong lasang juice parin naman. At tama ako lasang juice pero tinamaan din ako ng konti. Habang nagiinuman sa tabi ng pool, patagay-tagay. Kasama namin si Mikhaela noon ang humingi ng tagay. Binigyan naman sya pero di pa nakuntento, pinuno nya yung baso at sabay tungga. Wow bottoms-up! Nagulat ako sa mga pangyayari. Maya-maya, unti-unting nagbago ang mga kinikilos ni Mikhaela. Nagiging wild! Nagbreak kami at nag swimming muna. Habang nagbobonding sa loob ng pool, bigla akong sinampal ni Mikhaela ng walang dahilan. Wala lang, gawa ng kalasingan. At balik na sa inuman. Sabi ko “tama na yan Mikhaela, lasing ka na ah” concerned na pagkasabi ko sa kanya. Sabay banat na “hinde, anong lashing?! Di pa ako lashing ‘no! shige lasht na lang” di pa nga sya lasing pero ung pagkasbi nya parang batang gusto pang uminom ng Kool-Aid. Natapos na kaming mag-inuman. Habang naglalakad ako, para akong dumadaan sa isang hanging bridge na ani mo’y mapuputol na ang tali. Inaalalayan ko si Mikhaela ng biglang “Huwag mo kong hawakan! Kaya ko to oh!” pasigaw nyang pagkasabi saakin. Medyo napahiya at nasaktan ako nung pagsabi nyang iyon. Pero ok lang, dahil alam kong lasing sya noon. Nasa kwarto na kaming mga lalaki nun. Kung ano-anong pinag-gagawa namin nung gabing iyon Ginawa nila saakin yung nahihimatay na mapupunta ka raw sa ibang plane. Ayos nung sinubkan ko yon, para lang akong nakakita ng nakazoom-in na carbon paper at paggising ko parang umaga na. pero bat sila nagtatawanan? Kakaiba daw ako nung mga oras na wala pa akong ulirat. Sinubukan naman namin yun kay Kuya James. Paggising nya, kinuwento sa’min kung san sya nakarating. Kabilib-bilib naman yung mga pinagsasabi nya. Nakakatagos daw sya ng dingding at nakita nya ang mga tao sa kabilang kwarto. Sa kwarto ng mga babae! Kabisado nya ang mga pwesto at lugar ng mga kama. Mangha ako sa pinagsasabi nya. Sana nga yun lang ang nakita nya sa kwarto ng mga babae. Ilang oras ang nakalipas, nabalitaan naming sumuka daw si Mikhaela dala ng amats. Para daw syang tumatawag ng uwak. Tawa kami ng tawang mga boys pero labis ang aking pagaalala kay Mikhaela. Dahil first time din nyang uminom at first time din nyang malasing noon. Kinabukasan, syempre, kumain kami at kinwentuhan namin ang mga girls ng mga pinaggagawa namin. At kinagabihan nagghost hunting-huntingan kami. Di ako naniniwala sa ghost pero sinakyan ko nalang sila. Sama-sama kami noon. Mikhaela, Angelo, Stacy, Kieth, Kuya James, Kuya Jong at iba pa. Maya-maya, nagsplit ang grupo. Di ko na maalala ang mga kasama ko pero ang alam ko magkakasama sila Angelo, Mikhaela, Stacy, Kuya James at iba pa. After that, pumunta na ang lahat sa meeting place. Kinwento samin ang mga nakita nila. May nakita daw silang Tikbalang, WOW tikbalang! Ahehehe… grabe daw ang takot nila. Kaya napahawak daw si Mikhaela kay Angelo. Simula na ang welga pero binaliwala ko yon. Tuluy-tuloy ang kasiyahan, tuloy-tuloy din ang palakasan at ang welga. Tatlong araw ang tinagal namin doon. After that, sobrang saya namin sa pag-uwi. At pagdating naming sa hide-out, Nagpabili si Galanteng Kuya James ng Dalawang tig-kakalahating galon na icecream. Solb!

-end-

iBANG! item no.003

Ganito na ba ka-indemand ang baso? O Ganito na ba kahina ang patola?

BANG#003: Patola Shake Kit?

Taken at Save More Supermarket, SM Mega Mall.

-end-

Eight of Nine

"You take for granted what you have and you can't take it with you when you die. There is never enough and you will always want more. No matter how much you learn, no matter how much you earn, you are still yourself and exactly as close to the edge as where you began. and all you can ever learn is what you already know. You will always want to know what the ending is, but you can't because you're dead. Dear god, I'm on my knees before you. The words are on their knees. Ready to go. all the words. all the words. The ending is words."

-Richard Hell
"Go Now"

twISted unleashed

Current mood:
Listenting to: How I Do by Yellowcard

Friday, mga 11:00am, naghanda ng sarili at nagbihis. May pupuntahan kasi ako sa Panay Avenue. Ike-claim ko ung pirze ko sa office ng MAXIM magazine sa Lourdes Condominium. Napilikasi nila ung sinubmit ko na entry for one of their features (check the September 2006 issue of MAXIM Philippines, p.27, lower-left, nandun name ko). Mejo, hindi ko alam yung place. Hindi ko alam yung sasakyan pag dating ng MRT Quezon Ave. station. So, nilakad ko na lang at tumingin-tingin kung saan ung nasabing condominium. Sa pagkahaba-haba ng Panay Ave., Natunton ko rin ung place and na-claim na ung prize.

Bumaba ako ng Cubao after kong ma-claim ung prize. Kelangan ko nang kumain dahil hindi ako nag almusal nung araw na yon. Mga 2:30 na nung naisipan ng tiyan ko na kelangan na nya ng laman.

Hindi ako gaanong nagpakabusog dahil mahahalata ang laki ng tiyan ko. Kelangan din ng diyeta, hehe, kaya umalis na ako at nag window shopping sa SM. Lakad nanaman, hindi pa nakakaramdam ng pagod ang mga paa ko pero ako, sumasakit na ang puso. Matagal-tagal din ang pagliliwaliw ko, nangbiglang may naisip akong bilhin. Kelangan ko magpunta sa Gilmore para bumili ng USB Light para sa PC ko. Sakto lang ang dala kong pera noon kaya na-isipan kong mag withdraw sa bangkong malapit sa Ali Mall. Dun lang kasi ung alam kong branch sa Cubao. Sinalpak ko ang card… pindot… kuha pera… kuha ng card.

Nagmamadali akong naglakad dahil mejo umaambon. Sa gilid na ako ng Ali Mall dumaan. Habang papalapit sa entrance, may nakita akong mga taong naguumpukan. May mga pulis at guard. Lumapit ako at naki-osyoso. Tinanong ko sa isa sa mga nakikiosyoso din kung anung kaguluhan ‘to.

Ako: Boss, anung meron?
Semi-kalbo: Darating si Batista.
Ako: Ah okay.
Ako: aah talaga? Ayus ah… (hindi makapaniwala at nagmamadaling kinuha ang digicam sa bag at nilagyan ang battery.)

-oOo-

Hindi ko maintindihan kung dadalhin ko o iiwan ang digicam. Una, pambigat lang sa bag ko. Pangalawa, san ko naman gagamitin un? Pangatlo, aaah, what the hell, sige na nga, dadalhin ko na. Hindi ko alam kung bakit ko talaga dinala yun. Hindi ko talaga alam. Hind talaga. Hindi. H. . ..

-oOo-

"no permit, no rally"	Uzi din pala
"Crowd"	ILABAS ANG CELLPHONES!

"Gateway"

Sobrang init. Ang dami-daming tao. Dikit-dikit. Nagaantay ng oras kung anung petsa ba talaga darating si Batista. Halos 30 minutos kaming nag-antay. Wala pa ring dumadating. Natatawa na lang ako sa mga bantat ng ibang tao.

Babae: Manong, nasan na ba si Batista? Anung oras sya makakadating?
Manong pulis: Nasa Guadalupe na. Malapit na yun.
Babae: Baka na traffic un. Kaines ah! Dapat nag MRT na lang si Batista.
--
Babae (oo, s’ya ulit. katabi ko lang at sya lang ang matining ang boses na tanong nang tanong): S’ya ba ung magsasabit ng Sampaguita sa sa leeg ni Batista?
Jowa ng babae: Oo yata.
Babae: Yuck! Sobra naman. Dapat nag hanap sila ng maganda-ganda naman.
--
May dumaang tinted glass na multi-cab.
Seryosong Estudyante: Yan na yata si Batista!
Seryosong Klasmeyt: Oo nga! Yehey!

Namumutaktak ang pawis sa noo ko. Maya-maya, lumaki ang kumusyon. Najan na si Pareng David Michael Bautista. Gumugulo na ang mga tao. Hinanda ko na ang digicam at nakakuha. Wala lang, parang wala namang nangyari. Pagkakuha ko sa kanya ng walang kwentang angulo, tapos na. Mas matagal pa yung inantay namin. Pero mahigit 2 oras din ang naubos dahil sa Batista moment. Sinundan pa namin sya sa Gateway para lang makakuha ng magandang angulo. Pero, ang gulo talaga ng mga kuha ko.

"sneaky huh?"

"am i that drunk?"

Madilim na at hindi na ako nakapunta sa Gilmore. Next time na lang. Pumunta na ako sa labas ng Gateway at naghintay ng mega taxi. Nagantay ako ng matagal pero laging puno. Naisipan kong umalis sa pwesto at pumunta sa pila ng mega taxi via SSS at dun na nagkanda-leche-leche ang gabi ko.

Me and my twisted mind:

Galing sa Gateway, pumunta sa pila ng mega taxi. Sobrang tagal dumating ng sasakyan at mahaba ang pila. Naisipan pumunta sa Ali Mall apara dun sumakay. Dumaan ng Farmers Plaza, SM at Ali Mall. Pagkalabas sa Ali Mall, naghintay ng mega taxi. 15 mins… May FX akong natanaw at nilapitan ko. Sa sobrang despirado, sumakay ako sa FX na biyaheng Sta. Lucia/Masinag. Nung konti na lang ang tao, tinanong ko sa driver:

Ako (gulo ang pag-iisip): Manong, pwedeng SSS na lang kayo?
Driver: Ay, hindi ako bumabyahe dun eh. Isa pa, wala akong sign board ng SSS.
Ako (nagiisip): May pentel pen ako, gawa tayo.
Ako: Alanganin kasi kung sa Sta. Lucia ako bababa eh.
Driver: Mapapamahal ka ng pamasahe.
Ako: Oo nga eh.
Driver: Pwede ka namang lumipat. Ibababa na lang kita sa harap ng Gateway, may mga SSS dun. Hindi naman kita sisingilin eh.
Ako (sarcastic): Ah, sige, okay! Salamat manong!!!

Hindi ko lubos maisip kung anong kagaguhan ang nagawa ko. Nalibot ko yata ang buong Araneta Center nung araw na yon.

Pagbabako sa harap ng Gateway, sobrang dami ng tao na gustong makasakay. Para para kaming nasa airport na naghihintay ng mga darating na kamag-anak. Napaparap ang paghihintay ko at ginagawa na lang pampalipas oras ang paghihintay. Tuwang-tuwa ako pag may nakikita akong naguunahan sa pagkuha ng sasakyan. Pero batid ko na ang sakit ng mga paa ko. Pagod na rin ako at kelangan na magpahinga. Nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. Grabe, hindi man lang nagparamdam, bira kaagad!

Lalong nabawasan ang chance na makasakay ako. Basa na ang iba, pa na rin ako. Kailangan ko nang kumilos at magseryoso. Nakakita ako ng FX at tumakbo ako paaplapit. Bakante sa paborito kong lugar, sa unahan, tuwang-tuwa akong tumatakbo, nangbiglang may nagbukas ng pinto at may umupong dalawang tao. WAAAH!!! Pero tumuloy pa rin ako dahil baka may bakante sa gitna. Tinanawa-tanaw ko at wala nang lugar. Teka, meron pa sa… WAAAH! LIKOD! Ang pinaka-ayaw kong lugar sa isang mega taxi. Mahiluhin kasi ako at hindi ko gusto ang nasalikod. Pero wala akong magawa at kailangan ko nang makasakay dahil hirap na ako.

Ayos, malapit na ako bumaba. Nagaakalang safe na ako sa nung mga oras na yun, pero, baha sa steet namin. WAAH! Kaya kinakailangan kong tanggalin ang sapatos ko at lusungin ang malamig na tubig baha. Can you imagine? Ilang oras kong pinanglakad ang paa ko na hindi makahinga sa sapatos ko at pagod na pagod, sabahy lusong sa baha. Kung ikaw ang paa ko, ano kaya ang sasabihin mo?

-end-

Deviously deviant

Ito ang aking ilan sa mga bagong "deviant" sa DeviantArt

Chapter III: A Silent Ride

by Ivan Aguilar
Type: Fiction

Ilang araw na ang nakaraan after “The First Step”. Halos araw-araw na akong pumupunta sa shop. Umaga palang nandon na ako. I guess mga 9:00 A.M. palang naliligo na ako at pumuporma. Naglalagay ng katakot-takot na hair gel para mas presentable tingnan. 10:00 onwards, dumadating na ako doon. Ok lang sa akin yun. Wala naman akong pasok nun eh. Wala narin akong trabaho noon dahil sumuko na ako sa liit ng sweldo at tingin ko, naghihinala na ung may-ari kung bakit anliit ng kita ng Weblink nya “MUWAHEHEHE!!! Di ko rin alam? Bulok na kasi yung mga computer nya eh”.

Pumupunta ako sa shop para magbantay. Magbantay ng mga computer at bantayan si Mikhaela. Every 11:00, naghahanda na sya para pumuntang school. Naliligo, kumakain at presto, aalis na sya. Paminsan-misan, sumasabay ako para i-hatid sya. Pero minsan lang yon kasi madalas akong inaatake ng pagkatorpe kaya hanggang gate nalang ako. “Babay” nalang at “ingat” ang nasasabi ko. At minsan naman may umaatakeng Pugo sa may gate. Si Sandwich, ihahatid din daw si Mikhaela. Eh pareho sila ng school nun eh, baka kamo sasabay! Ako naman sa loob-loob ko, nagwewelga na ang mga ugat sa puso ko. Nagseselos ako?! nakakainis!

Isang araw nga, ihahatid ko nalang si Mikhaela nun. Kasama namin si Angelo at nasa kanto na kami ng “The Street” at nagaabang ng Jeep. Biglang nag-iba ang simoy ng hangin. Dumating si Pugo para sunduin si Mikhaela. “Ayun may jeep na!” sabi ni Mikhaela. Hindi naman siguro maganda kung aalis nalang kami at magwowalk-out sa nasabing contest. Ako ang nauna kaya kailangan ako ang maghatid. Sumakay na kaming apat sa jeep. Tinabihan ni Pugo si Mikhaela ako naman tinbihan si Angelo. Nagngingitian na lang kami ni Angelo. Habang bumibiyahe ang jeep, napag-isip-isip ko na sa lalakarin namin mamaya papuntang School ni Mikhaela, makakasabay ko si Pugo at makikita ko ang pagpasok nilang dalawa sa loob ng school, baka magwelga nanaman ang mga ugat sa puso ko. So, pagdating sa kanto ng B3 supermarket, nagpaalam na kami kay Mikhaela at sinabing “Uy dito na lang kami, pupunta pa kami sa Powerzone” sabi ko kay Mikhaela. Nagulat sya dahil akala nya sasama kami sa kanila. DI NA NO! kaya dinahilan nalang namin ang pagpunta sa Powerzone, isa ring Counter-strike gaming shop malapit sa Weblink. At natapos ang araw. Natalo ako sa Contest na ‘yon at sana nagwalk-out nalang ako kanina at dinahilang masakit ang tyan. Edi sana wala pa akong record na "TALO".

Minsan nakakachamba sa paghatid. Pero kadalasan, nauuwi sa walang kwentang araw ang paghahatid ko sa kanya. Dahil habang bumibyahe ang jeep na sinasakyan namin, lagi kaming tahimik. Siya, nakatalikod sa akin. Hindi kasi ako makapagsalita eh. Natotorpe na ako pagkasama ko sya. Yun ang isaang bagay ang hindi ko nagawa habang ako’y nanliligaw. Mali ako sa mga ginawa ko, dapat kinakausap ko sya habang bumibiyahe kami. Bawas puntos! Sayang! Hindi mo rin naman ako masisisisi dahil kung ikaw ang nasa kalagayan ko, na pagkinakabahan eh nag-iistutter ako o na-uutal magsalita. Ayaw ko namang mangyari na habang nagsasalita ako, eh mapansin nya… teka… hindi, talagang mapapansin nya na nauutal ako at nakakahiya yon. Baka tawanan nya ako at mauwi sa kahihiyan. Pero mali talaga.

-oOo-

Minsan pagnagpupunta ako sa kanila, pinapakain pa nila ako. Isang araw, pagpunta ko, niyaya ako ni Kuya Jong na doon na maglunch. Labis ang hiya ko at tanggi. Pinipilit ako ni Mikhaela at dahil malakas sya sa akin, sige, bakit hindi. Ayaw ko syang ma-disappoint. Sa labas na kami kumain, sa may garahe. Corned Beef ang ulam! Wow ayus ‘to. Pero ano ‘to? Ketchup? Nyikes! Bat nilalagyan nila ng ketchup ung corned beef? Tinanong ko si Mikhaela, “ba’t nyo nilalagyan ng ketchup?”. “masarap yan, subukan mo” sagot ni Mikheala. Sinubukan ko naman, “Hmmm… masarap nga ‘no!” at doon ko nga natutunan sa pamilyang iyon na maglagay ng Ketchup sa Corned Beef. May ilang recipe na natutunan sa kanila, ung toyong may asukal para sa sawsawan ng mangga. Mababait silang lahat. Pati mga parents ni Mikhaela. One day ulit, niyaya naman ako nila Tita Marie na dun ulit maglunch. Kasama naming kumain ang ate ni Borgy at sabay sabay kaming kumain ng Java Rice and Sweet & sour pork. “MMMM… sarap nito ah!” sabi ko. “Parents ni Mikhaela ang nagluto nyan!” sabi naman ni Tita Marie. Sarap palang magluto yung mga magulang nya. Pa’no ba naman may lahing Chinese ang mga father nya kaya magagaling magluto. May restaunrant pa sila dati. At yon minsan naman paghindi ko naihahatid si Mikhaela, kinukwentuhan ako ni Kuya Jong tungkol sa buhay ni Mikhaela at maliungkot pala ang naging takbo ng buhay nya. Mahabang salaysayin kaya hindi ko na isusulat dito. Isa pa medyo nakalimutan ko na ang ibang ditalye.

-oOo-

Kapag mga bandang hapon, uwian na nila Mikhaela, minsan kasabay pa rin nya si Pugo kaya welga nanaman. Minsan naman wala nga si Pugo pero dumating naman itong crush ni Mikhaela na si Tikyo. Kamukha daw ni Tirso Cruz kaya tuwing nasusulyapan nya iyon, grabe ang kilig na para bang nakakakita ng dumaan na ipis. Kaya ako naman, nag-iiba ang timpla at nagiging estatwang naghihimutok. Bawas Puntos nanaman para sa akin.

-end-

Prologue: We Blink, we wink

by Ivan Aguilar
Type: Fiction


Walang akong pasok nung mga panahong iyon. Huminto kasi ako sa pag-aaral. Financial problem ang dahilan. First year, Second semester lang naman ang hinintuan ko eh. Makakahabol pa ako. Kaya tinuon ko nalang ang natitirang semester sa pagtatrabaho sa Weblink. June 13 ako sumabak sa trabaho kaya habang nag-aaral ako, nagwowork ako at the same time. Part-time job ika nga. Halos araw-araw pumupunta ako sa Weblink para mag bantay ng mga Computer, Mag-assist sa mga ignoranteng customer, at maglinis ng banyo. Ayos naman ang pakikitungo sa akin pero isa lang ang problema. Hindi sapat ang aking kinikita. 100 pesos isang araw lang ang natatanggap ko. Sabi ng iba, ‘di na masama yun. Pero ang di nila alam. Hindi lang pagbabantay ng Weblink ang inaatupag ko. Pinaglilinis pa ako ng banyo at pinag-mamop ng maitim na sahig. Ewan ko ba kung ano’ng natapon dun sa dapat na maputing sahig nayon. Kulang na kulang ang 100 pesos para sa minimum salary na 250 pesos isang araw. Kaya napilitan akong gumawa ng kasalanan habang nasa loob ako ng Weblink. Ok lang, kabayaran lang ito sa maliit na sweldo at isa pa, wala naman ung may-ari eh… “MUWAHAHAHA! Pagkakataon ko na ito!!!”. Natutunan ko ito sa dati kong classmate nung highschool na si Jobert. Dati rin syang nagtrabaho doon. Kasabwat din namin ang isa sa mga naunang gumawa noon. Kasamahan ko sa trabaho sila Robert at Pikoy na lagi namang absent at inaasa sakin ang mga trabaho. Ang modus operandi, kapag may dumadating na customer, hindi namin nililista sa log book. Gumagawa nalang kami ng mini-logbook sa isip namin at tinatandaan kung anong oras nagsimula ang customer. Malas mo kung biglang dumating si Benny, boss namin, habang nadoon pa yung customer na wala sa log book. Kaya habang nakaupo sa frontline desk, inaabang namin ang kulay pink na Revo at pag nandyan na, gumagapang ang kamay ko para isulat kung anong oras nagsimula ang customer. Hehehe muntik na! Minsan nga sa sobrang inis ko, naka 900 pesos ako nung mga araw na yon. Hindi pa kasama ang 100 pesos na sweldo. Sobrang makasalanan ako noon. Pero hindi ito ang talagang chapter 3. Prologue lang ito at kaya naman sisimulan ko na ang chapter na may title na...


itutuloy...

Do u evn know wat ur wearing?

Sinong hindi mahilig sa t-shirt, lalo na kung alam mong USO ang isang design. Pero karamihan satin, kesyo na uso, nagsusuot pa rin kahit hindi nila kilala o alam ang naka-disenyo.

Scenario A
Binatang naglalakad sa campus nang may biglang may nakitang schoolmate na may kaparehong t-shirt.

<..> oi chong, ayus yang suot mo ah!
[...] hehe, nax pareho tayo.
<..> nakikinig ka rin nyan? idol ku yang eh.
[...] huh, banda ba to? di ko alam eh. anong tugtugan?

Scenario B
Binatang naglalakad sa campus nang may nakitang binatang nakasuot ng astig na t-shert na kulay pula na may mukha ng sikat na Che Guevara.

<..> chong cool shirt ah!
[...] ah, salamat. idol ko si Chit Guerrero eh.


-end-

Talagang Nag-away

Guys, i know this is funny, pero mahirap talaga mag report ng live, nakakamental-block. Maski ako ganun. Kaya I really hate reporting... but, THIS IS REALLY FUNNY!!!




na-SAKSIhan nyo ba?

-end-

iBANG! item no.002

Alam nyo ba kung bakit masarap ang mga pagkain sa McDonalds sa America?


BANG #0002
[source:The Tonigh Show with Jay Leno segment called HEADLINES]

Ganun din kaya dito?

-end-

stop your crying

Kakalagay ko lang ng Bolt Player sa blog ko at gumawa pa ako ng paraan kung pano-i-autoplay. Hehe...

wala lang.

So far, may mga nakapending akong post dito kaso wala akong time i-publish. Baka pag libre na ako at nasa mood. ^_^

Yung Title pala nung tumutugtog sa blog ko is It's Not Your Fault by New Found Glory. First single yan sa bago nilang album na Coming Home (na sa September pa ang release).

sa mga gustong malaman ang lyrics, eto:

It was a cold California,
Even in the summer
She was wrapped in a blanket by the pool
There were rapid statements
About life commitments
A sense of heat that I couldn't bear to touch
I couldn't bear it

It's not your fault,
So please stop your crying now
It's not your fault,
So please stop your crying now
Please stop your crying now
Now

There was staring in seclusion
A fine tuned way of motion
A face wrapped for a suitor
The sound of hearts pumping at the same beat
Coming around the corner
In almost all directions
A sense of heat that I couldn't bear to touch
No, I couldn't bear it

It's not your fault,
So please stop your crying now
It's not your fault,
So please stop your crying now
So please stop your crying

Now you wait for something to cure this
While I'm here under your down pour

It's not your fault,
So please stop your crying now
It's not your fault,
So please stop your crying
It's not your fault

It's not your fault,
So please stop your crying now
I'ts not your fault,
So please stop your crying now
No,
It's not your fault,
So please stop your crying now
It's not your fault
Please stop crying now

Yun lang!

-end-

Chapter II: First Step: A bear, a letter, a song

by Ivan Aguilar
Type: Fiction

Hey, it’s my Brithday. Hindi ko inaasahang makakatanggap ako ng regalo galing sa shop. Pagpunta ko doon, nagulat ako nang bigyan ako ni Tita Marie ng box na may handle. “buksan mo na” sabi nni Tita Marie. “Si Mikhaela ang pumili nyan!” pabirong sabi naman ni Tita Lenlen, kapatid ni Tita Marie at mother ni Mikhela, tinutukso palang nila ako kay Mikhaela noong mga araw na yun. May rumor na kasi noon na may crush ako kay Mikhaela eh. Binuksan ko na ang kahon at… TADA! Isang Puting T-shirt na may nakalagay na “BOLO”. WOW! Astig kumikintab yung sulat pag-naarawan. Tuwang-tuwa ako noon kasi ngayon lang ako nakatanggap ng regalo galing sa ibang tao na kelan mo lang nakilala. Kahit ba na T-shirt lang na imitation, tuwang tuwa parin ako at masayang-masaya. “Thank you very much!”

Mag-vaValentines day na! Feb 13, kinabukasan Valentines na. kailangang mabigyan ko ng Valentines gift si Mikhaela. Pumunta ako sa St. Lucille Mall at pumunta sa Black Garlic at bumili ng Regalo. Wala akong Makita. “Ah ayun nalang!” sabi ko sa sarili ko. Isang Stuffed toy na Bear ang napili ko. May pangalan pa! Si Pooper! Aheheh how cute … At di lang yun.. bumili rin ako ng card and earlier that day, pumunta ako sa Weblink para magprint ng kanta sa isang presentable na papel. Isang kantang dedicated ko sa kanya nung mga panahong iyon. “Flurry” yung title ng song. Tapos sinama ko sa sobre ng card yung papel na may katakot-takot na dedication. Kinagabihan, tinago ko yung regalo sa may ilalim ng kama dahil baka Makita ng parents ko. Nahihiya kasi ako na malaman nila na umiibig na ang anak nila. HEHEHE! Kinabukasan… Valentines Day na, gagawin ko na ang first step. This is it! Nilabanan ko na ang pagkatorpe ko at ito’y nagapi! Unang panliligaw ko. Pumunta ako sa shop ng hapon kaso wala pa sya. Naya school pa at 6:15 pa ang uwi. Pinaalam ko na kila Stacy na may-ibibigay akong gift para kay Mikhaela. 6:00 na wala parin nang bigla na syang dumating na may kasamang lalaki. “PATAY… ano to? Isang Pugo? May boyfriend na siya???” yun ang unang sentence na pumasok sa kukote ko. Pero awa ng diyos, hindi pala. Classmate yun ni Mikhaela na nanliligaw din sa kanya. Si Sandwich, mukhang rich kid at mistizuhin. Parang taob ako dito, wala akong panama. “hA? Karibal?” may gift din yata. Isang roses para kay Stacy at 3 rosas kay Mikhaela. Dinaan ko nalang sa mataimtim na pag-cacounter-strike ang mga sandaling iyon. Sa wakes umalis na ang asungot. Gusto ring magcounter-strike ni Mikhaela. Isa lang ang bakanteng upuan… SA TABI KO! “sigaw ko sa loob-loob ko. Doon nga siya umupo saan pa ba? Eh wala nang iba. No choice eh. Nag-antay muna ako ng ilang sandali. Pinag-enjoy ko muna syang maglaro. After a few minutes, “Ay mikhaela, para sayo oh, happy valentines!” biglang labas ng nakatagong Blue na Regalong galing sa Black Garlic. Nabigla si Mikhaela sa binigay ko, “Uy! Thank You! Bat mo pa ako binigyan nito? Eto naman oh nag-abala pa! Thank you,… thank you, thank you” labis ang bigla ang pasasalamat nya. Maya-maya pumasok sya sa loob. Ewan ko? Para tingnan ang laman? Siguro? Sana! Nang biglang may tumili ng matining na boses “AAAAAYYYYY!!!” si Mikhaela. I dunno why? Humirit si Stacy na “Uy si Mikhaela kinikilig! Uy!” “hoy ano ka! Hindee, may dumaan kasing ipis eh!”… ako naman na flattered dun sa sinabi ni Stacy na kahit pa biro, masaya ako dahil may sigaw ng pagkakilig akong narinig sa loob ng bahay nila. At iyon doon na nag simula ang Una, pero malagim kong panliligaw sa isang tunay na “Love” kung tawagin. ^_^

-end-

Stand-up, Comedy!

Western Humor. Sila-sila lang ang nakaka-intindi. Patwa nila, sila-sila lang ang tumatawa. Subukan nyong tagalugin ang mga jokes nila. Ang kalalabasan. Mababaw. Korni.

Pero may ilan-ilan din naman ang nakaka-relate ako sa mga patawa nila. Gaya nila David Letterman, Jay Leno at Conan O'Brien.

Kung tutuusin talaga, mahuhusay mag-stand-up comedy ang mga kano kumpara sa mga pilipinong baklang nagpaptawa sa entablado. Hindi ko pa nasusubukang pumunta sa mga pinoy comedy bars pero may nakapagsabi sakin na ang mga elemento daw ng pagpapatawa ng mga local gay stand-up comedian ay:

• Kabastusan
• Panglalait
• Gay

Hindi ako ang nagsabi nyan! Pero tingin ko, nakakasawa ang mga ganon.

Kailan lang ay napanood ko sa JackTV ang Comedy Central Presents at ang comedian noon ay si Pablo Francisco. Unang beses ko lang manonood ng isang stand-up comedy sa isang stand-up comedy show. Sinubukan ko lang at baka nga naman nakakatawa talaga at hindi nga ako nagkamali.

May ilang parte ang natawa ako, may ilan din namang parte ang napa-"no reaction" ako. At may ilang parte ding ang sarap ulit-ulitin dahil namamatay na ako sa kakatawa.

• Techno Club Music
• Body Piercings
• Boybands
• Spanish Soaps
• Psychos
• Hooters
• Strange "Preview" Voice
• Little Tortilia Boy

Yan ay ilan lang sa mga bagay na kinuwento nya. Gusto ko rin yung mga ginagawa nyang sound effects. Pero tingin ko, dapat panuorin nyo na lang (buti nakahanap ako sa YouTube para mai-share sa inyo)... at kayo na mismo ang mag rate kung nakakatawa o hindi. Happy viewing!

Comedy Central Presents: Pablo Francisco

Ano? natawa ba kayo?

-end-

I'm with Marieton Pacheco

Kasama Ko sa Isang Aircon Bus si Marieton Pacheco

Kasama ko sa isang aircon bus si Marieton Pacheco. Papunta kami sa Novaliches, dadalaw sa kanyang mga magulang na nagbayad ng kanyang apat na taon sa unibersidad para makapagtapos ng MassComm. Sabado ng hapon at mataas na ang araw sa labas ng bintana, yung tipo ng araw na nagyayaya sa mga balbas-saradong Pari ng Kalsada na umakyat ng bus at ipagkalat ang Salita ng Diyos.

Nakaparada kami kung saan dating nakatayo ang People's Park. Hawak ni Marieton ang aking kamay, at hawak ko naman ang sa kanya. Hawak niya ang kamay ko na parang nakababatang kapatid ko siya, at pareho kaming naglalakad sa loob ng isang haunted house sa Star City. Pinag-iisipan ko na kilitiin ang kanyang palad nang tanungin niya ako tungkol sa tatay ko.

"Close ba kayong dalawa?" Hinintay niya ang sagot ko nang nakangiti.

"Hindi naman kami nangingisada kada-Sabado, o kung ano man. Kilala niya kung sino'ng bagong girlfriend ko, at paminsan-minsan ay tinatawagan niya ako. Pero hanggang dun lang," sagot ko sa kanya. Kalahati dun di totoo. Dati'y sabay kaming nangingisda ng tatay ko tuwing Sabado,
sa tabi ng isang lawa sa Novaliches na may baybaying dati-rati'y dinadaan-daanan niya habang nakamotorsiklo nung bata pa siya't nagrerebelde. Maraming carpa at hito noon sa lawa, pero di puwedeng kainin. Inilalagay namin yung mga huli namin sa isang timba ng tubig mula sa lawa at pagkagat ng dilim ay dali-dali naman naming ibinabalik. Nag-umpisa kami manghuli nung limang taon pa lang ako at tumigil lang kami nang nahirapan na kaming pumunta sa lawa - kung ano mang mga palusot ang ibinibigay niya. Biro ko nga, dati kapag pasko sa bahay naming, ay kung paano naging malapit ang tatay ko sa anim na henerasyon ng isda sa lawa na yun.

"Anung hitsura niya? Magkamukha ba kayo?" Kinakalikot ni Marieton ang balbas ko. "Hindi, hindi kami magkamukha," ang sagot ko sa kanya. Matawa-tawa siya sa sagot ko, pagkatapos ay bumalik siya sa pagkalikot ng balbas ko. "May balbas ba siya?"

Kinalikot ko ang makinis at kalbong baba ni Marieton, at pinag-isipan kung ano pang parte ng kanyang katawan ang di tinutubuan ng buhok. Ikinuwento ko sa kanya kung paano nagkuwento ang tatay ko tungkol sa mga babae at ang kanilang pagmamahal sa mga balbas-saradong lalake.
Napapag-isip kasi sila kung ano pang ibang parte ng katawan ng lalake ang tinutubuan ng buhok. "Pero siyempre, kuwento lang yun. Ako mismo, di naniniwala dun."

Tahimik na nakinig si Marieton sa kuwento ko. Dumungaw siya sa bintana, pataas sa de-lobong Champola sa ibabaw ng gusali sa tapat ng lugar kung saan dati'y nakatayo ang People's Park. Tila naubusan na ito ng lasa, dalawang taon na ang nakaraan.

Tumango si Marieton, tila sinasabing "Okey yun, okey yun." Lumingon siya ulit sa akin, humigpit ang hawak sa kamay ko habang kami'y nagtitigan. "Wala akong problema kung gusto mong magpatubo ng balbas, kung ano man ang rason mo. Pero puwede bang pangakuan mo akong... di ka magpapatubo ng bigote?"

Hinawakan ko ang kanyang mga kamay, tinitigan siya sabay nangako na mananatiling kalbo ang nguso ko habambuhay.

"Di rin naman ako ganun kagaling magpatubo ng bigote e," dagdag ko.

"Salamat at hindi mo ako tinanong kung bakit. Salamat sa pag-intindi," ang sabi ni Marieton sa akin. Hinalikan ko siya't niyakap at pahabol na sinabing "Kahit ano, Marieton, basta ikaw."

Ngumiti si Marieton, sabay yakap sa akin. Nagpaulan ng halik sa ngusong ginawa sana para tubuan ng bigote na ngayon, tutubo rito ay Pag-Ibig.

-Adam David

Note:

1. Marieton Pacheco is a TV-news reporter for ABS-CBN Channel Two and its sister companies. She started out as a news correspondent, but then gained a wider audience during the "Jose Velarde is Joseph Estrada" trial where she was "Christine-On-The-Scene", her finger on the pulse, covering most of the trial proceedings for the ABS-CBN News Channel.

2. Nagba-browse ako sa net nang may nakita akong isang short story about Marieton Pacheco. She's so cute. hehe.

3. This FICTIONAL short story was created by Adam David.

4. Si Adam David ay kasalukuyang nasa ilalim ng programang BA Malikhaing Pagsulat sa UP Diliman. Sa ilalim ng programang ito, binabalanse niya ang pagsusulat ng mga kuwento sa Ingles at Filipino, na sa ngayon ay nagagawa pa naman niya nang matagumpay. Rumaraket din siya sa mga proyektong nakasentro sa comics. Ang kuwentong 'Kasama ko sa Isang Aircon Bus si Marieton Pacheco' ay bahagi ng koleksyon ng mga maikling maikling maikling kuwentong ilulunsad ng UP Ugnayan ng Manunulat sa huling linggo ng Agosto, ang 'Lamon.'

-end-

iBANG! item no.001

e·mer·gen·cy ( P ) (ee-m»rjn-see)n. pl. e·mer·gen·cies
1. A serious situation or occurrence that happens unexpectedly and demands immediate action.

Lagi akong nagbabasa ng Bulletin sa school namin para ma-update sa mga mang-yayari. Habang nag-iiscan ako, may napansin akong kaka-ibang reminder at parang may mali. Dali-daling kinuha ang camera phone at click...

BANG #0001

Kayo na bahala mag hanap kung ano ang mali. Kung sa inyo okay naman ang nakasulat, para sakin, mali pa rin.

Hindi 'to joke at lalong hindi ko 'to gawa-gawa lang. This is for real. Trust me!

-end-

Fatal Fame sa UP BnA

Biyernes. July, 7 2006. Unang ng praktis namin sa taong 2006 sa EarthQuake Band Studio. Super reformat and refresh ang ginawa namin sa banda. May mga nawala at bumalik. May mga na late at may nahuli ng cowboy. Mejo nag-iba o mag-iiba na rin ang tunog namin (pero hindi aalis sa genre na Punk Rock.) ngayon dahil wala lang.

Isang oras lang ang nakain namin. Mejo maikli pero wala kaming magagawa dahil may lakad pa ang aming kabandang si Emerson. May gig ang isa nyang banda na The Morning Glory sa U.P. Diliman, Bahay ng Alumni, para sa isang concert para sa mga Freshmen ng U.P. Diliman. Nagdadalawang isip ako kung sasama ako para manuod. Matinding paguusap ang aming ginawa. Pamasahe, daan, shortcut, taga, tricycle at pa-uwi. Yan ay ilan lamang sa mga salitang maririnig mo sa aming pinag-uusapan.

Nakapagdesisyon na kami at kaming dalawa ni Hubert ang sasama. Si Tejal, Eiji & Hazel ay hindi sasama. Pati rin ung dalawang nagpunta na sina Queenie at Joanne ay hindi sumama, pero salamat sa panunuod ng praktis namin.

Sumakay kami ng FX ni Hubert at Emerson sa Marcos Highway hanggang Katipunan at sumakay ng Jeep papuntang U.P. Diliman. Mabuti na lang at hindi kami nag taxi nung mga oras na yon dahil traffic ampfoocha. Akala namin gagabihin kami pero ayus lang. Maliwanag pa pagdating. Ampness, andaming tao sa labas. Halo-halo. May mga Poser at mga Pa-tweetums na students. May mga Bollocs at mga naka-uniform ng black shirt. (Buti na lang black din suot naming tatlo) Nakita namin ung dalawang kabanda ni Emerson sa Labas at Sumabay na kami sa pagpasok.

P.A. at Photographer ang pepel namin ni Hubert doon kaya "NALIBRE" na kami sa pagpasok. BUWAHAHA. Syang kina Tejal at Eiji &amp; Hazel, nakalibre sana kayo.

Tatlong beses ko nang napasok sa Bahay ng Alumni pero ngayun ko lang nalibot ang kabuuhan nito. Mula 1st Floor hanggang 2nd Floor. Papuntang 3rd floor kung saan nandun yung Stained Glass ng BnA.

Nagseset-up pa lang ng stage ang mga staff nung pumasok kami. Pumunta na kami sa room kung saan naghihitay ang mga tutugtog na banda. Habang naglalakad, madami kaming nakikitang mukha na malilinis at kaaya-ayang tignan at pagpasok namin, may ilan-ilang mga banda na rin ang nandun. Ayus, parang V.I.P. room ang dating, hehe. Band's Lounge.

Nakakaboring sa loob kaya nag liwaliw muna kami. Picture taking to the max. Nang magsawa, bumalik na kami.

Magsisimula na ang palabas at ang unang bandang tutugtog ay ang banda ni Emerson, ang The Morning Glory, Buena Mano. Sinubukan kong umakayat sa stage at kuhanan kung gaano karami ang tao. Grabe, yun na siguro ang pinakamaraming crowd na nakita ko sa loob ng BnA. Napansin ko rin na masmarami ang mga nanunuod ng babae kaysa sa lalaki. Very organized ang nasabing event. Walang masyadong pinapasok na bollocs sa loob, which is a good thing. Para wala gaanong nawawalan ng cellphone. tugugsh...

Labas ng BnA, konti pa lang yan	Audience Entrance
'Waiting for Morning Glory	Bilangin mo
Mga Bouncer-Bounceran	Pang-alis kaba ^^
I'm w/ the next Barbie	A Brokeback moment
Sakalin si josephine!	i-pod shuffle o pulley ng blinds?
"Tensyonado" na si Jo	Feed the crocs w/ maya bird
Armi, Pader yan!	Josephine, Kevin, Lougee & Me
Hubert w/ his brother, Jo and Kevs	"ngingiti ka ah!", "opo"
Mag-ina: Josephine and Armi	3/4 of River Maya w/ us
1/4 of Rivermaya, si Champ	Naiwan na sila ng Jeepney
Panic si Emerson. Kev w/ Carlos	Ba't sila nakaganyan?
Jo, ba't kinunan mo pa 'to?	Josephine and Pol Yap

Since nasa 2nd floor at kasama sa mga ibang banda, bakit hindi kami magpakuha. Hindi ko kagustuhan yon, pero, sige na nga.

Pero eto ang PINAKAMALUPIT na kuha sa lahat...

Akbay lang Iwa, akbay lang! ^_^

Me, Aileen, Kano & Hubs

Di ko alam kung anong ginagawa ni Aileen Iwamoto dun sa venue, pero siguro/malamang nanunuod.

Sayang nga lan dahil hindi namin tinapos ang nasabing concert. Andami namin tuloy hindi nakasamang banda. Hindi rin kami nakapagpapicture sa mga wala pa.

And so this is the actual line-up...

Part 1

Part 2

Ang hindi namin naabutang tumugtog na banda ay ang Sugarfree, Pupil, Kjwan, Dicta License, ChicoSci, Callalilly, Mojofly, Sandwich, Spongecola, Imago, Pedicab, Barbie Almalbis, Moonstar 88 at Kamikazee. Sayang pero WHAT THE HECK!? gabi na nun... at la ako pake sa ibang banda. konti lang. hihi. Mga 11:++ kami umuwi, mga 3:++ am natapos ang concert.

Sa mga hindi sumama dahil sa maling desisyon, may next time pa naman. July 28, 2006.

Para kay Chelo na nasa California ngayun, kumusta ka naman after mong mabasa 'to? wahihi. sayang... tsktsk... di bale... lapit na! buwahhahah!!! ^__^ for the mean time, mainggit ka muna! BWUAHAHAHAHA q('.'q) suntukan!? ^_^

-end-